Ik heb een complexe tekst geschreven.

Ik heb geen complexe tekst geschreven.

Ze bevat de wispelturige vrouw.

Ze kan op één moment, tot op de seconde samenvallend,

tegelijk dansen en wenen.

Daarom werd ze in een kooi gestoken,

de mensen vonden het schoon om zien.

Toch werd ze er al snel weer uitgehaald,

de dingen moeten  nu eenmaal razen.

Ik heb gelogen,

of ik twijfel.

Als ze wispelturig is, kan ze dan ook samenvallen?

Ik had graag gedacht van wel.

Langs de andere kant,

dacht ik graag dat ze niet meer dan verbrokkeld kon zijn,

dat anderen haar af en toe in elkaar staken,

en dat ze dat leuk vond.

Dan kon ze weer uiteen vallen,

en ze viel graag uiteen.