Dodelijke ogen

Moordend blauw

Kijken mijn vlees weg

Nagelen men botten vast

Op losse grond

maar nog nooit is dood zijn
ondanks zijn bewaarde hardheid
zo levendig en mooi geweest

De zon die er is

maar
niet door mij gezien

verwarring

in de aarde

en de toppen van de bomen

verdriet die er is

maar

toch overvalt

alsof darmen

een geweer vormen

er een schot

wordt gelost in de buik

de kogel langzaam

tegen het vet opbotst

duwt

zodat het vet

ineen drukt

kreunt

schreeuwt

bloed vult

er is geen ruimte meer

voor voedsel`