Lezen

is
stilte

wezen en waren
in de geur
van
sigaretten en naakt zweet

is
stilte

misschien
dan ook
in die van liefde

De donkerte
achter mijn oogballen
moordt.
Wat buiten niet wordt
getoond
sijpelt van en binnen
in en door het bloed
en voedt.
Gij,
maak mij vuil
want we willen allemaal
te mooi zijn.

Een beschrijving van 'zij' die ik niet concreet beschrijven kon

Ze is ontstaan onder onze voeten

En gegroeid

Wat ze doet is van groot belang

Maar niet geweten

Het zit in haar zuchten

In haar blazen zit alles

Een kort moment van veelheid

dat lang lijkt

en je doet lachen

groeien doet ze teder

proberend weven,

onopvallend

bind ze haar lucht

rondom ons

en gaat steeds

meer boven

Argwaan

Door droefheid

Ze speelt niet meer

Ziet

Kijkt

Ze speelt niet meer

Ook huilt ze niet

Negeert

Regeert

Betekenis vergeten

Van al wat zo diep

Betekenis kent

Niemand gelooft nog in haar bestaan.

De zon schijnt en zij zijn niet mee.
Ze bleven achter in de te korte winter.
Waar alles sterft, van de boombladeren
tot de liefde.
En alles heropleeft, in de nu te vroege lente.

Laten we verdwalen
in de diepe gang.
Het is tijd om naar onder te zwemmen.
We hebben hierboven al doodgekeken.

You're on earth. There's no cure for that.
 - Samuel Beckett -

Dodelijke ogen

Moordend blauw

Kijken mijn vlees weg

Nagelen men botten vast

Op losse grond

maar nog nooit is dood zijn
ondanks zijn bewaarde hardheid
zo levendig en mooi geweest

De zon die er is

maar
niet door mij gezien

verwarring

in de aarde

en de toppen van de bomen

verdriet die er is

maar

toch overvalt

alsof darmen

een geweer vormen

er een schot

wordt gelost in de buik

de kogel langzaam

tegen het vet opbotst

duwt

zodat het vet

ineen drukt

kreunt

schreeuwt

bloed vult

er is geen ruimte meer

voor voedsel`

Door de mand

Door de mand

In een mand ligt een schone stad

waar de maan de zon

voor altijd opvrat

waar kleren niet wezen

maar façades

de naaktheid bekleden

omdat niet Eva van de appel at

maar wel Adam

van een druivenblad

In die mand waren er twee heel zat

ze gooiden hun façades neer

zonder angst voor een strafblad

En de hele stad viel door de mand

met de façades naast hun

in het zand

Hun einde met korte pijn

en enkele minuten

zonder schijn.