Door de mand
In een mand ligt een schone stad
waar de maan de zon
voor altijd opvrat
waar kleren niet wezen
maar façades
de naaktheid bekleden
omdat niet Eva van de appel at
maar wel Adam
van een druivenblad
In die mand waren er twee heel zat
ze gooiden hun façades neer
zonder angst voor een strafblad
En de hele stad viel door de mand
met de façades naast hun
in het zand
Hun einde met korte pijn
en enkele minuten
zonder schijn.
